Warning: file_get_contents(http://hydra17.nazwa.pl/linker/paczki/na-przeciwny.bedzin.pl.txt): failed to open stream: HTTP request failed! HTTP/1.1 404 Not Found in /home/server154327/ftp/paka.php on line 5
™dzić krowy na

osłoniętej rękawiczką z uciętymi palcami.

przemawiać, chciała jeszcze zebrać myśli. Ci ludzie dali po
podwozia. Strach pomyśleć, co stałoby się, gdyby nadszedł niczego
- Ufasz jej?
praktycznie niczego, żadnych konkretnych informacji, żadnych
się drzeć, rzucać, może spróbuje ucieczki. Pavon wiedział, że musi
- Milla widziała ten zamiar, bez trudu wyczytała go z twarzy kobiety
116
namiętny, raczej kojący, ciepły, dobry Nienawidziła go za to. W ogóle
karaluchów. Nie powinna odchodzić z żyłami wypalonymi
Pokręcił głową. Milla patrzyła na jego ciekawskie palce
Cóż, było to typowe dziecięce zachowanie: wyjść sobie na
w lewo.
skrzywdzić. Większość kobiet załamałaby się po tym, co przydarzyło
148

– Coś ty za jeden?! – ryknął pułkownik. – Czego tu szpiegujesz?

kompetencją bijącą z każdego ruchu. Milla, pochłaniając jajecznicę,
an43

po tym, co zdarzyło się u Loli. Ale ostatecznie masz prawo tam być.

jakby uniosła z wyspy obrus mgły. Kapelusz z piórami zastąpił szkarłatny atłasowy
nadziei, w nadziei! Dopóki żyje nadzieja, żyje Bóg. I ty, zakonnica, powinnaś to wiedzieć!
zapowiedziane. Wyraźnie, jak na scenie

Dowie się, co tu jest grane. To może potrwać i będzie trzeba trochę pogrzebać, ale się dowie. - Skontaktuj się z lekarzem Chase’a McKenziego - chyba się nazywa Rick albo Richard Okano - i dowiedz się, czy możemy porozmawiać z jego pacjentem. Podniósł papierosa pod nos i wciągnął zapach świeżego tytoniu, ale zobaczył, że jego rękom bacznie przygląda się pielęgniarka, która tylko czekała na to, żeby odważył się zapalić. Zobaczył na ścianie przy dyżurce pielęgniarek informację o zakazie palenia. Tak, tutaj nie wolno palić. Dobrze, że rzucił palenie. - Trzymajcie ciało w kostnicy, dopóki ktoś się po nie nie zgłosi. I sprawdź, dlaczego tak się grzebią na Alasce. - Załatwione - odpowiedział Gonzales. - I jeszcze zdjęcia. Chcę mieć wszystkie zdjęcia Briga McKenziego, jakie uda ci się zdobyć. - Zastanowił się przez chwilę. - Chcę też porozmawiać ze wszystkimi starymi mieszkańcami miasta. Muszę się dowiedzieć, jakie plotki krążyły siedemnaście lat temu. - Wpatrując się w drzwi windy, wyobraził sobie Cassidy jako niesforną nastolatkę, małolatę, nie dorównującą urodzie starszej siostrze. - Muszę się dowiedzieć, co działo się w rodzinie Buchananów i McKenziech. Dlaczego Lucretia Buchanan popełniła samobójstwo, dlaczego Frank McKenzie się ulotnił i co było między Brigiem McKenziem a Angie i Cassidy Buchanan. Wiem, że się pobił z Jedem Bakerem, który zginął w pożarze. Trzeba to wszystko sprawdzić. - Jeszcze coś? - spytał Gonzales. - Tak. Dowiedz się, gdzie przez cały ten czas był Chase McKenzie. Podobno był dobrym synkiem, takim, co to się troszczy o mamusię, chodzi do szkoły i haruje jak wół. Ale coś mi tu nie pasuje. - Myślisz, że kłamie? - On nic nie mówi, ale tak, myślę, że kłamie. Wszyscy kłamią jak z nut. Ale po nitce do kłębka. Musimy tylko pociągnąć za sznurek. Warto zacząć od Williego Ventury. On nie umie kłamać. Cassidy szła na nogach jak z waty. Nie było żadnego dowodu, że to Brig leżał na intensywnej terapii. Nie miała więc powodu, żeby wierzyć, że on nie żyje. Jednak piekło ją w żołądku, a w sercu czuła pustkę, gdy wracała do pokoju Chase’a. - Pani McKenzie... - Dyżurna pielęgniarka była najwyraźniej zmartwiona. - Pani McKenzie, próbowałam panią znaleźć. O Boże, co znowu? Cassidy stanęła. - Tak? Coś się stało? - Dostrzegła troskę w ciemnych oczach kobiety. - Mój mąż... - Wszystko w porządku. Nie chodzi o niego. Chodzi o pani teściową. - O Sunny? - Przeraziła się śmiertelnie. - Tak. - Pielęgniarka rozłożyła ręce. - Nie ma jej z panią? - Nie, została tutaj, pamięta pani? - O Boże. Musiała się wymknąć z sali, gdy roznosiłam lekarstwa pacjentom, a druga pielęgniarka zajmowała się kimś innym... - Chwileczkę. - Cassidy nagle rozjaśniło się w głowie. - Chce mi pani powiedzieć, że jej tu nie ma? Że nie ma jej w szpitalu? - Nie wiem, czy nie ma jej w szpitalu. - Pielęgniarka o ziemistej cerze usiłowała się bronić. - Ale w tym skrzydle, na tym piętrze jej nie ma. - Jest pani pewna? Usta kobiety ułożyły się w prostą linię. - Tak, pani McKenzie, ale na pewno musi być gdzieś w pobliżu. - Czy ktoś sprawdzał w łazienkach? - Nie, ale... Serce Cassidy waliło jak oszalałe. Sunny nie mogła uciec. Nie mogła odejść daleko. Przecież chodzi o lasce. - Ona musi gdzieś tu być. Sprawdzę w samochodzie i w poczekalniach. Nich ktoś się rozejrzy po szpitalu, bo może się zgubiła... - powiedziała Cassidy, biegnąc korytarzem do drzwi. Ani przez moment nie wierzyła, że Sunny poszła do jeepa, ale dla pewności poszła sprawdzić. Na dworze świeciło słońce. Gorące promienie padały na chodnik i rozmiękczały asfalt. Jeep stał tam, gdzie zaparkowała go Cassidy. Już miała wracać do szpitala, gdy dostrzegła kartkę, zatkniętą za wycieraczkę. Wyciągnęła ją i przeczytała napisane ołówkiem zdanie: Nie martw się. Duchy są ze mną w mojej wędrówce. Całuję. Sunny. Cassidy oparła się o błotnik i wpatrywała się w oślepiająco biały papier. Na odwrocie znajdowała się reklama sprzętu ogrodniczego. Była to ulotka, którą przed chwilą rozrzucono na parkingu. - Boże, pomóż jej. - Osłoniła ręką oczy i przemierzyła wzrokiem morze samochodów. Dokąd ona mogła pójść? I dlaczego? Co za diabeł ją gna? Chase miał rację - pogorszyło jej się. Myśli, że odbywa wędrówkę, jak jej przodkowie.

– Mamy jego odciski na łuskach, Shep.
nazbyt prostolinijni – oświadczyła Pelagia, szybko szczękając drutami (po trzeciej szklance
– Wezwaliśmy siedem minut temu. Pewnie trzeba by jeszcze czekać z pięć minut.

Discover The Shop